The East Coast

Lieve allemaal,

Jeetje zeg, wat moet ik in mijn geheugen graven om jullie weer een update te geven. De afgelopen weken heb ik, alweer, zoveel gedaan en gezien dat ik echt terug moet lezen in mijn eigen dagboek om na te gaan waar ik allemaal geweest ben.

Daar gaan we weer: Na brisbane vertrok ik naar byron bay. Wat een plek zeg! Byron staat bekend om de 'hippies' en iedereen die ik sprak en al in byron was geweest was er laaiend enthousiast over. Het zou een hele fijne, chille plek moeten zijn. Nou, en of dat het was! Ik ontmoette lieke weer in het hostel waar ik meteen alle andere backpackers ontmoeten. In het midden van het hostel staat een lange tafel waaraan iedereen eet en 's avonds drinkt. Zo ontmoet je meteen iedereen en werd het een ontzettend gezellig avond. Byron kan je eigenlijk heel kort samenvatten: chillen, wat eten, wat drinken, 's avonds wat dansjes wagen en dit elke dag weer. En vooral: doe het rustig aan én no worries. Ik wen er al steeds meer aan, want het is overal in Australië easy going, maar het beestje in mij kan er gewoon niet zo goed mee omgaan. 'Gelukkig' maakte al dat drinken en uitgaan mij lekker moe en werden dit soort dagen favoriet.
Om even een beeld te schetsen: byron is een lange straat met wat zijstraatjes en die lange straat eindigt in het strand. Ik denk dat 80% van de mensen op blote voeten loopt (wat overigens veel meer gebruikelijk is in kleine dorpjes), je kunt niet het verschil zien of iemand nou nog in z'n pyjama loopt of het gewone kleren zijn, is er óveral live straat muziek, alle hippies chillen op straat en verzamelen alle backpackers op het strand. Heel veel meer dan in alle cafeetjes koffie of hippie shakes drinken is er dan ook niet echt. Oh.. er is overigens wel een uitstapje: je kunt naar Nimbin gaan. Nimbin is een verhaal apart. Weer maar een straat, maar een nog kleiner straatje als byron waar je als enigste in Australië 'legaal' wiet kunt kopen. Alle backpackers maken dit uitstapje en in byron ruikt het dan ook vaak naar wiet. Ik was niet onder de indruk, want in Amsterdam is het niet heel anders.

Daarbij vergeet ik nog een uitstapje: de vuurtoren. Na 4 dagen enkel de straat doorlopen en liggen op het strand was ik er wel klaar mee en wilde ik wat doen. Dus kwam ik op het idee om maar eens naar die vuurtoren te rennen. Een Australiër die ook in het hostel verbleef (in elk hostel kom je ook wel jonge Australiers tegen die door hun eigen land reizen of een korte vakantie hebben) leek dit ook wel wat en daar gingen we dan. Nog steeds was het heel warm dus tegen zonsondergang renden we die kant op. Alle andere in het hostel verklaarde ons voor gek, des te meer reden voor mij om het wél te doen. Na heel wat weken niks te hebben gedaan was mijn conditie dus ook een stuk minder. Wat een pokke eind was het naar die toren zeg en wat was het steil omhoog. Daarbij was er niet echt een normale weg en was het dus half trappen rennen en half in de greppel rennen wat niet ideaal was. Totaal uitgeput kwamen we boven aan, maar we hadden het gedaan! Trots en genietend van de zonsondergang liepen we naar het meest oostelijke punt van Australië. Heel gaaf om daar te staan en alweer, wat een prachtig uitzicht.

Na 6 dagen byron had ik het er wel gehad. Ik snap heel goed dat iedereen het er geweldig vind en ik zou er zo weer naar terug gaan, maar dan zou ik er ook ergens willen werken.
Ondertussen was ik nog steeds met Lieke en had zij contact met mensen die zij onderweg (lieke heeft dus een eigen auto waarmee ik stukjes ben meegereden en waarmee zij de gehele oostkust afreed) bij een camping tegen was gekomen. Van byron rijdt je meestal in een keer door naar Sydney en wij zouden dan echt langs hun rijden dus wilden we even hoi zeggen. Dit bleek al snel geen hoi zeggen te worden, maar 3 dagen genieten daar! Omdat het van byron naar Sydney zo'n 10 uur rijden is zouden we dit in twee dagen rijden.

Na de eerste dag een goed stuk gereden te hebben was het tijd om een slaapplaats te vinden. Lieke is na 9 maanden een pro en ik liet haar dit werk doen. Via een makkelijke App vonden we een national park dichtbij en reed ik er naartoe. Het national park lag diep ik de bossen en ik dacht dat ik op de hobbelige weg ernaartoe lieke's auto echt finaal kapot reed, maar zij overtuigde mij ervan dat het echt prima was.
Daar kwamen we dan aan, in de middle of echt nowhere. Je vult zelf een formulier in waarvan de ene helft je op het voorruit van je auto plakt en de andere helft in de brievenbus stopt met daarbij het geld wat je moet betalen om 'gebruik te maken van het national park'. Dit was 6 dollar en dus veel goedkoper dan de gemiddelde 30 dollar die ik per nacht in een hostel betaal.
Daarna rij je het park in en werden we opgewacht door een rijtje kangoeroes. Je kunt mij niet blijer maken! Daarna was het tijd om de hele auto zorgvuldig uit te pakken om een bed tevoorschijn te toveren waarop wij zouden slapen.
Ik bekeek dit hele tafereel met open mond en zodra ik mee wilde helpen stond onhandige Anne-Sofie natuurlijk alleen maar in de weg. Er waren nog 2 andere auto's aan het kamperen en die vonden het allemaal enorm grappig.

Daarbij werd snel donker en we moesten nog eten. Op een klein gaspitje maakte we wat eten klaar en adviseerde lieke mij om maar even dichte schoenen aan te doen. Ik zat eigenlijk wel prima zo en voelde niet de behoefte deze meteen aan te doen. Dit totdat Lieke mij een verhaal begon te vertellen over de slang die zij een paar weken daarvoor tegen kwam op weg naar de wc, er bijna op stond en dit beest levensgevaarlijk was en haar zo dood had kunnen bijten. Ik wist niet hoe snel ik mijn schoenen aan moest doen en vouwde mijzelf volledig op zodat al mijn lichaamsdelen op de stoel pasten waarin ik zat. Overigens zaten de kangoeroes nog steeds gezellig om ons heen en had ik echt waar, alweer, de tijd van mijn leven. Toen het tijd was om te slapen zei Lieke dat ze nog even ging plassen, voor de auto. Domme ik vroeg, maar hoé dan? Nou gewoon, broek naar beneden, hurken en plassen. Ohja.. Lieke had de grootste lol, want hoe kon het in godsnaam dat ik dit allemaal nog nooit had gedaan. Kon ik gaan uitleggen dat mijn moeder net gewend is aan het leven in een stacaravan en dat eerst al een hele uitdaging vond en we bij de Mac donalds met servetten over de tafel eten omdat het anders 'vies' is. Lieke kwam niet meer bij. Toch een stukje wat ik gemist heb bij de opvoeding pap en mam ;).

Er zijn die avond, nacht en ochtend nog veel meer lachwekkende dingen gebeurd, maar die vertel ik later nog wel eens want anders komt er nooit een einde aan deze blog. Dus, opweg naar de kennissen van Lieke. Daar hebben we 3 geweldige dagen gehad. Ik was in brisbane wat ziek en het enigste wat ik nodig had was een normaal bed, eten en slaap. Alles wat ik daar kreeg plus een hele boel meer. Lynn en Peter wonen geweldig, uitzicht op een groot meer waar we kajakten, prachtige uitzichtspunten en heerlijke wandelingen. Drie dagen en heel veel leuke gesprekken verder waarbij ik weer ontzettend veel van Australië had geleerd gingen wij weer door. Door naar hele verre familiekennisen van Lieke. Cathy en Mick wonen aan het begin van de blues montains en zo'n 45 minuten van sydney vandaag. Wij hebben hier een middag en nacht doorgebracht. Ook zij waren weer zo lief, leidde ons rond en bleven wij daar ook weer slapen. Toen Cathy aanbood om de ochtend daarna mee te gaan naar yoga (gratis) leek ons dat wel leuk. Bleek het om 07:00 's ochtends te zijn en een stukje rijden en dus om 06:00 opstaan. Die ochtend hadden we natuurlijk spijt, maar we hebben enorm veel lol gehad. Jullie weten dat ik zo a elastisch als de pest ben en ga dan maar eens yogaen. Meer lachen dan yogaen verder pakte wij meteen de trein door naar SYDNEY! Lieke zou na een paar dagen sydney terug gaan naar hen om wat wandelingen te maken door de blue mountains. Ik had voor de aankomende weken wat andere plannen, maar zij boden mij meteen aan dat wanneer ik in december weer in Sydney ben ik van harte welkom ben.

Dus, op naar Sydney. Ik keek hier al weken naar uit en dacht, als ik in Sydney ben heb ik misschien echt het idee dat ik in Australië ben. Ik heb namelijk nog steeds niet het idee dat ik echt aan de andere kant van de wereld ben. Dit komt denk ik ook omdat, door overal bereik te hebben, je eigenlijk niks mist en elke dag gewoon contact kunt hebben. Afijn, we kwamen aan en het regende ontzettend hard. Zo hard dat het opeens ook super koud was en je het liefst de hele dag in bed ligt. Natuurlijk doe je dat in Sydney niet en ging ik met wat mensen die we meteen in het hostel ontmoette richting het opera house. Dit was een half uurtje lopen en ik wilde uit principe geen lange broek aan. Daar heb ik een paar keer spijt van gehad die dag, maar aan het einde van de dag kwam de zon weer door! Het opera house vond ik eerlijk gezegd de eerste keer wel tegenvallen. Het is niet zo groot als ik dacht en wanneer je dichterbij komt zie je dat de tegels niet meer wit zijn, maar bruin. Het lijken echt van die oude bruine badkamer tegels. De brug was wel echt ontzettend gaaf en toen ik de dagen daarna met prachtig weer langs deze twee mooie bezienswaardigheden liep vond ik het toch wel heel bijzonder. Vooral vanaf het water (ik heb een boottochtje gedaan) is het prachtig! Omdat ik voor oud en nieuw nog terug ga naar Sydney heb ik al heel wat gezien, maar ook nog wat dingen niet gedaan zodat ik die dan kan doen. Maar de hele stad heb ik inmiddels wel doorlopen. Ik vond sydney echt leuk, maar alles is heel erg op elkaar en druk. Ik vond het een beetje te vergelijken met New York. Voornamelijk heel veel hele hoge gebouwen waardoor de straten wat donker zijn en alles heel dicht op elkaar lijkt te staan. Daarbij waren ze bij zo goed als elke weg bezig met werkzaamheden en had je dus maar kleine stukken stoep om op te lopen. Dit gecombineerd met veel toeristen en locals die overal door de stad heen werken zou je er bijna een benauwd gevoel van krijgen. Zodra je naar de buitenwijken gaat valt dit wel echt mee.

Verder hebben we nog een strandwandeling van het strand Coogee naar het strand bondi gedaan. Ongelofelijk hoe mooi dit was. En dan moet je je voorstellen dat dit nog steeds allemaal bij sydney hoort. Het was een redelijk lange wandeling op een hele warme dag, maar het was zo de moeite waard! Daarbij ben ik met lieke nog gaan eten bij het jamie Oliver restaurant. Wij liepen daar de eerste dag langs en we hadden zoveel behoefte aan wat lekker eten wat we niet zelf hoefde te koken en een goed glas wijn in plaats van de goon (goedkope gore wijn) die we al weken drinken. We reserveerde een tafel voor de dag daarna, want ze hadden een mooie aanbieding. We hebben enorm genoten van het eten!

En dan was er nog een soort van 'Nederlands feestje' in een club. In noosa kwam ik Manon, een zusje van een jongen waarmee ik op de basisschool jarenlange mee in de klas heb gezeten, opeens tegen. Ik wist dat zij in Sydney studeerde en had al even contact met haar gehad, maar toen kwam ik haar in de keuken van ons hostel in noosa tegen! Bizar! Daar bleek dat ook nog een studiegenootje van rechten met haar mee reisde en hij ook voor een half jaar in Sydney studeerde. Lieke en ik gingen dus eens even kijken hoe zij in Sydney wonen (echt heel mooi!) en daarna gingen wij met hen mee naar het feestje. Ik had toevallig een oranje top bij mij en trok die dan ook maar aan. Bleek daar dat je een meter bier kon winnen met de meest oranje outfit. Ik was absoluut niet de meest oranje gekleurde, maar door (ik denk) de rood-wit-blauw vlaggetjes die op mijn wang werden gezet en een arm tekening die in het hostel al toevallig op mijn arm was gezet, in combinatie met mijn nogal overduidelijke aanwezigheid, won ik de meter bier. Nou toen was het natuurlijk al helemaal een groot feest!

De dag later was dat iets minder toen ik om 10:00 moest uitchecken en de hele dag moest wachten op de nachtbus die ik naar Melbourne zou nemen. Ik zou vanaf daar weer zonder lieke gaan reizen, zij probeert haar auto namelijk in Sydney te verkopen en gaat dan weer richting NL. Na afscheid van haar genomen te hebben begon ik aan mijn 12 uur durende reis.
Na 12 uur in coma te hebben gelegen kwam ik toch nog redelijk gebroken aan in Melbourne. Daar ben ik ook weer 6 dagen geweest en ik vond het geweldig!!! Sydney was leuk en mooi, maar Melbs is echt mijn stad. Je kunt er heerlijk rond struinen in allerlei verschillende wijken. Het CBD (centrum) is nog geen eens zo heel groot en daaromheen liggen allerlei verschillende wijken. Zo heb je bijvoorbeeld ook echt nog een Italiaanse wijk met echte oude Italiaanse huizen en natuurlijk ook restaurants. Elke wijk is weer anders wat het heel leuk en divers maakt. Daarbij staat Melbs bekend om zijn graffiti. Melbs heeft vele kleine steegjes die helemaal vol zijn gespoten met, in tegenstelling tot NL, mooie tekeningen. In Melbs heb ik voornamelijk veel rondgelopen met wat mensen die ik daar had ontmoet en heb ik wat mensen die ik onderweg was tegengekomen weer gezien. Daarbij merk je duidelijk dat de lente hier echt is begonnen en was het alweer lekker warm en hebben we ook in vele parkjes onze tijd doorgebracht.

Mijn laatste dag in Melbourne heb ik Guilia (Julia) weer gezien. Ik heb haar in cairns bij een tour ontmoet en het klinkte meteen heel goed tussen ons. Ik ben een avondje met haar uit geweest en we hebben nog een middag samen bij de lagoon gelegen, maar toen ging zei alweer richting New Zealand. We hebben steeds contact gehouden en belden zelfs regelmatig totdat we erachter kwamen dat we rond dezelfde tijd in Melbs zou zijn. Daar waren we beide heel blij om en ik keek dan ook echt uit naar die dag. We hebben de hele dag eigenlijk precies niks gedaan, behalve veel stops bij leuke cafeetjes en kletsten we weer aan een stuk door. Zo gek dat je elkaar eigenlijk maar zo kort hebt gezien en gesproken, maar dat er dan toch iets is waardoor het lijkt alsof je elkaar al jaren kent. Het bleef dit keer weer bij een dag, want de volgende dag zou ik beginnen aan mijn great ocean road trip en zou zij 's middags door vliegen naar Thailand.

Zij nam mij mee naar een soort van restaurant waarvan ik vind dat deze ook heel snel naar NL moeten komen. Het werkt zo; in principe is het eten gratis. Je mag een donatie doen, maar dat hoeft niet. Omdat vele mensen dit zo'n mooi initiatief vinden geven zij toch wat en kunnen de mensen daar elke dag weer van koken. Toen ik dit hoorde dacht ik, ja dan zal het wel één maaltijd zijn and that's it. Niet dus! We kregen een echte menukaart waar we uit drie voor, hoofd en nagerechten mochten kiezen. Ik dacht eerst dat het een soort leger des heils zou zijn, maar dat was het niet. Er zaten wel een paar mensen waaraan je kon zien dat zij het niet breed hadden, maar er zaten ook heel veel andere mensen. Ik was enorm onder de indruk van het concept en heb een lange tijd met een van de jongens die er vrijwillig werkt gepraat. Hij vertelde dat zoveel mensen onder de indruk zijn en het restaurant ook allerlei activiteiten aanbiedt (poëzie, film, theater) dat er vele mensen op af komen. Deze mensen steunen het idee en geven dus wel voor hun maaltijd wat geld waardoor zij elke dag weer heerlijke gerechten kunnen maken.

Na Melbs was het tijd voor een trip naar de great ocean road. Ik ben hier nog steeds mee bezig en nu ik dit in de auto schrijf kijk ik uit op alweer een prachtige kustlijn. Hoe dit allemaal is wordt vervolgd in mijn volgende blog. Dit betekent ook dat ik de East Coast nu helemaal heb gehad en ik in het zuiden van Australië ben beland!
Ondertussen heb ik nagedacht wat ik nog allemaal wil zien en heb ik mijn ticket naar New Zealand geboekt!!! 10 november vlieg ik naar Auckland. Wat ik er precies ga doen, met welk vervoermiddel ik ga reizen en hoe lang ik blijf ligt allemaal nog open, maar ik ga in ieder geval Australië binnenkort verlaten. En dit is niet geheel vrijwillig, zoals ik eerder al schreef moet ik na 3 maanden even het land uit en dat is eind november dus zover. Qua plannen kwam dit nu beter uit en ga ik dus iets eerder naar NZ. Maar eerst ga ik mijn great ocean road afmaken ennnnnn ga ik naar de outback waar ik nu al enorm enthousiast over ben!!

Ik ga weer verder met genieten hier, liefs!!!